Z cyklu "Szlakiem runa leśnego" - Jeżyna

Jeżyna jest dość powszechnie występującym, rosnącym w zróżnicowanych warunkach, krzewem owocowym. W stanie dzikim krzewy jeżyn tworzą zbite zarośla na skrajach lasów, przydrożach i skarpach, nad brzegami rzek. Od końca lata do jesieni możemy cieszyć się pysznymi owocami, a nie są one jedynym wartościowym produktem tej rośliny.

W Polce występuje ok. 100 gatunków jeżyn, natomiast jednym z bardziej typowych jest Rubus fruticosus.

Zawierają dużą ilość witaminy C, cukier, sole fosforu, żelaza, magnezu i wapnia, a z mikroelementów, podobnie jak maliny, miedź. Znajdziemy w nich również kwasy organiczne - jabłkowy i winny, antocyjanki, sole mineralne, witaminę PP i prowitaminy A. Duża zawartość witamin z grupy B oraz magnezu sprawia, że mają one właściwości uspokajające, co polecane jest kobietom w okresie menopauzy. Dodatkowo charakteryzują się dużą zawartością kwasu elagowego, który to posiada właściwości antywirusowe, antybakteryjne oraz co ciekawe antynowotworowe.

Można z nich sporządzać wiele pyszności, choć najcudniejsze są "prosto z krzaka", otulone poranną rosą. Jeżyny znakomicie nadają się też do produkcji win, soków, kompotów, dżemów, marmolad czy galaretki. Poza tym są świetnym dodatkiem do wypieków. Możemy połączyć ich pyszny smak z lekkim ciastem, które świetnie będzie się nadawało na deser lub podwieczorek.

Zbierajmy również liście jeżyn, a na ich bazie przygotujmy harbatę ziołową. Zarówno jak owoce, tak i liście jeżyn mają swoje specjalne wykorzystanie. Do użytku zbiera się liście młode, ciemnozielone, z górnej części krzewu, bez ogonków, przed zakwitnięciem rośliny. Najlepiej od czerwca do drugiej połowy lipca, gdy zawierają one najwięcej składników leczniczych. W liściach tych znajdują się garbniki, inozytol i kwas cytrynowy. Działają antybakteryjnie, przeciwzapalnie i ściągająco. Obniżają ciśnienie krwi i polecane są w leczeniu nieżytu pokarmowego i oddechowego.