Z cyklu "Szlakiem historii, przyrody i kultury" - Pałac w Łączanach

Wzniesiony w latach 1853-54 neogotycki pałac w Łączanach ma ciekawą, skomplikowaną bryłę, jakby złożoną z połączonych ze sobą kilku prostopadłościanów. Budynek murowany z cegły, potynkowany, zbudowany na planie zbliżonym do litery „L”, dwukondygnacjowy, nakryty płaskimi dachami pulpitowymi. Fasada dziewięcioosiowa, z asymetrycznie umieszczonym głównym wejściem, poprzedzonym gankiem podtrzymującym balkon. Obok kwadratowa, czterokondygnacyjna wieża, stanowiąca dominantę obiektu. Bryłę pałacu urozmaicają liczne ryzality, taras w elewacji ogrodowej i  neogotyckie detale: sterczyny, blankowanie, nadokienniki. Zabytek w dobrym stanie przetrwał czas PRL, kiedy prawdopodobnie był wykorzystywany przez miejscowy PGR. Pałac otacza park krajobrazowy o powierzchni ok. 7 ha. Początki cennego założenia parkowego sięgają XVIII w. W dziewiętnastym stuleciu park został przekształcony w stylu romantycznym. W jego drzewostanie dominują rodzime gatunki liściaste: jesion wyniosły, lipa drobno - i szerokolistna, wiąz szypułkowy, klon jawor i dąb szypułkowy. Z innych gatunków występują: buk zwyczajny odmiany purpurowej, kasztanowiec zwyczajny, olsza czarna, modrzew europejski, sosna zwyczajna i sosna czarna.